ترکیب مدل کرنل (KDE) و مدل AHP در ارزیابی خطر زلزله در بافت‌های حاشیه نشین و فرسوده شهری با کمک سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)، مطالعه موردی مناطق یک و پنج شهر تبریز

بررسی میزان آسیب­پذیری یکی از مهم‌ترین چالش‌های پیش رو شهرهای بزرگ در ایران است. حساسیت این موضوع زمانی که شهر علاوه ­بر فرسودگی و وجود مناطق حاشیه­نشین، در معرض بلایای طبیعی هم­چون زلزله و سیل نیز باشد دو چندان می‌گردد. پهنه­بندی خطر زلزله و مدل­سازی آن با استفاده از تکنیک‌های پیشرفته در ارتباط با میزان آسیب­پذیری شهرها ضرورتی انکارناپذیر است. در شهر تبریز وجود تنوع بافت‌های شهری، نزدیکی به خطوط گسل و عدم توجه و بازنگری دقیق آن، آسیب­پذیری این گونه بافت‌ها را در کنار بافت‌های حاشیه ­شین تشدید می‌کند. این مقاله به بررسی مناطق یک و پنج شهر تبریز با در نظر گرفتن ماهیت زلزله و بررسی آن در ارتباط با چهار عامل تراکم جمعیت، تراکم ساختمانی، کیفیت ابنیه و نوع مصالح می‌پردازد. هم­چنین رابطه بین میزان آسیب­پذیری ناشی از زلزله به­کمک تکنیک GIS با ترکیب دو مدل برآورد تراکم کرنل (KDE) و مدل تحلیل سلسله­مراتبی (AHP) جهت تعیین دقیق‌تر مناطق آسیب­پذیر با تأکید بر کاربری مسکونی، بررسی و مدل‌سازی شده است.